Çocuklarına karşı olan sevgilerini çok aşırı ve abartılı bir şekilde açığa çıkaran anne babaları etrafımızda sıklıkla görebiliyoruz.

Böyle bir anneden örnek verecek olursak çocuğu dünyaya geldiği günden itibaren acaba sütüm yeterli mi bebeğime gereken bakımı sağlayabiliyor muyum? diye sürekli olarak kaygı içerisindedir. İlk aylarda göze çarpmayan ve olağan olarak sayılan bu düşkünlük, çocuk büyüdükçe daha da belirgin hale gelir. Anne çocuğunun ağlamasına dayanamaz, düşerse diye kucağından bırakmak istemez en ufak bir hapşırmada direk doktora başvurur. Çocuğunu bir an bile yanından ayırmak istemez. Çocuğuna dişleri çıksa da hala mama tarzı yiyecekler verir. Kendi başına yemek yemesine kesinlikle onay vermez. Bazı çocuklar 5-6 yaşlarına gelmesine rağmen halen kendi yemek yemeyi öğrenememiştir. Bunun tek sebebi anne tutumudur. Çocuğunun yediklerini anne kesinlikle yeterli olarak görmez ve elinde tabak peşinde koşar oyalayarak yemek yedirmeye çalışır. Neredeyse büyük insanların yediklerini çocuklarına zorla yedirirler.

Çocuk oyun çağına geldiğinde çocuğu düşer diye anne oyun oynamasına bile izin vermez çoğu zaman resmen paronayağa bağlamış durumdadır anne eğer ki oyun oynamasına izin verdiyse de zarar görmesin diye başında bekler. Yaşıtlarına karşı her an korur. Kendi giyinebilirken giydirir. Üstü gece açılır diye anne babanın yanında yatırılır veya anne babayı bırakır çocukla uyumaya devam eder. Çocuğun istekleri önceden anlanır ve hemen yerine getirilir.

Çocuk okul çağına gelir. Her çocuğun kendi gitmekte olduğu okula çocuk elinden tutularak götürülür. Bu durum sadece ilk zamanlar için değildir üst sınıflara geçildiğinde dahi devam eder. Terlemiş mi diye bakılır. Kısacası çocuk el bebek gül bebek olarak büyütülür ve çok şımartılır. Gerekli veya gereksiz olarak her türlü işine koşulur.

Çocuk Psikiyatrisine başvurulan çocukların çoğunda bu tutum gözlenir. Bu çocuklar kendi yaşıtların çok daha küçük gibi korunup kollanırlar. Örneğin; 8 yaş çocuğuna 3 yaşında gibi davranılırsa bu çocuğun yaşıtlarına uygun ruhsal olgunluk geliştirmesi beklenemez. Böyle çocuklara çevrelerinde ana kuzusu, koca bebek veya muhallebi çocuğu gibi adlar takılması da kaçınılmaz hale gelir. Bu annelerin yanılgısı çocuğu sevmekle sevgiye boğmak arasında ki ayırımı yapamayışlarından gelir.